به گـــزارش خبرگزاری علم و فناوری - استان سمنان؛پیشرفت علم و فنــاوری در حوزه بهداشت و درمان، سن و امید به زندگی  را نیز افزایش داده است.یکی ازدردهای شایع ناشی از افزایش سن درجوامع بشری آرتروز است.همچنین نوع زندگی ماشینی که با بی‌تحرکی همراه است و هم فعالیت‌ها با تکنولوژی پیش می‌رود، در بروز آرتروز تاثیرگذار است.

آرتروز چیست؟

فرسودگی استخوان و مفاصل بدن اتفاقی است که با افزایش سن در افراد رخ می‌دهد.غضروف‌ها هم پیر می‌شوند. سالمندان بسیاری را در اطراف خودمان دیده ایم که به علت درد در پاها توان راه رفتن ندارند. اغلب در آنها غضروف زانو دچار مشکل شده است. آرتروز زانو نام بیماری است که درگیرش شده‌اند.

درد مفاصل در ناحیه ی زانو شایع‌ترین شکل‌ آرتروز است که بسیاری از فعالیت‌های روزمره افراد را دچار اختلال و مشکل می نماید. علاوه بر آن بیمار ناچار به تحمل درد شدیدی است.در حال حاضر درمان‌ اساسی برای آن وجود ندارد. تنها با ترزیق داروهای مسکن درد را تخفیف می‌دهند.البته استفاده از سلول‌های بنیادی سلول‌های کوچکی که توانمندی بسیار دارند و در عصر حاضر امید بیماران زیادی در سراسر جهان شده‌اند.

آرتروز یک بیماری التهابی است، به دلیل عکس‌العمل طبیعی مفصل و ترشح ماده‌ای برای کنترل آسیب موجب بروز التهاب و درد شدید می‌شود.جمعیت زیادی چه در ایران چه در کشورهای درحال توسعه، با دردهای ناشی از آرتروز زندگی می‌کنند. این افراد برای کاهش درد و داشتن زندگی راحت‌تر نیاز به درمان‌های غیر از جراحی دارند.

انواع آرتروز

بیماری آرتروز در مفاصلی مانند زانو، لگن، شانه، ستون فقرات، مچ دست یا پا و ... شایع است، اما آرتروز زانو جزو شایع‌ترین آرتروزهاست. سال‌هاست برای درمان آرتروز زانو از دارودرمانی و درمان‌های تزریقی استفاده می‌شود. تاثیر روش‌های تزریقی کوتاه مدت است، اما موجب کاهش مصرف مسکن می‌شوند.

مدیریت و درمان آرتروز

هدف از درمان آرتروز کنترل درد، به حداقل رساندن آسیب مفاصل، حفظ عملکرد و بهبود کیفیت زندگی است. طیف وسیعی از داروها و تغییر شیوه‌ی زندگی می‌تواند در رسیدن به این هدف کمک کند. درمان‌ها به طور کلی شامل موارد زیر هستند:
درمان دارویی

داروهای تجویزی به نوع آرتروز بستگی دارد. داروهای مورد استفاده در آرتروز عبارتند از:

داروهای ضد درد: استامینوفن (Tylenol)، ترامادول (Ultram)، مواد مخدر حاوی اکسی کدون (Percocet, Oxycontin) یا هیدروکودون (Vicodin، Lortab)

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) و ناپروکسن سدیم (Aleve)

داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده‌ی بیماری (DMARDs): متوتروکسات (Trexall) و هیدروکسی کلروکین (Plaquenil)

داروهای بیولوژیکی: اتانرسپت (Enbrel) و اینفلکسیمب (Remicade)

-------------------------------------------------------------------------------------

کاهش درد ناشی از آرتروز به کمک سلول های بنیادی

محققان در دانشگاه علوم پزشکی مشهد نیز روی این سلول‌ها برای درمان آرتروز زانو مشغول تحقیق و فعالیت هستند.

تنها درمان بیماران مبتلا به آرتروز مسکن و تزریق کورتن داخل زانو است. از آنجا که رگی در مفصل ها وجود ندارد، تزریق دارو نیز سختی‌های خود را دارد و ترمیم آن دشوار است.  اما سلول‌های بنیادی می‌تواند درمان مناسبی در این حوزه باشد، خصوصا برای افراد سالمند که دارو مشکلاتی را برای سیستم گوارش آنها ایجاد می‌کند. درمان با سلول‌های بنیادی به مراتب کم خطرتر است، زیرا سلول از بدن فرد گرفته می‌شود و مشکلات خود ایمنی را نیز ایجاد نمی‌کند.

در دانشگاه علوم پزشکی مشهد روی چندین گروه بیمار مبتلا به آرتروز زانو با روش‌های درمان گوناگون کار شد. نتیجه تحقیقات نشان داد، در گروهی که از سلول‌های بنیادی برای درمان استفاده شده بود، بهبود عملکرد غضروف با سرعت بیشتری رخ داده است و البته ماندگاری بالاتری نیز دارد.

سلول‌های بنیادی توانمندی تبدیل به سلول‌های دیگر را دارند. این سلول‌ها با تمایز یافتن به غضروف عملکرد بیمار را بهبود می‌دهند. البته این تحقیقات در مرحله پیش بالینی قرار دارد. ستاد توسعه فناوری‌های سلول‌های بنیادی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نیز برای توسعه تحقیقات در این حوزه از محققان و پژوهشگران حمایت می‌کند.

انتهای متن/ص