خبرگزاری علم و فناوری

تیمی از فیزیکدانان آنچه را که می‌تواند برای اولین بار تشخیص یک «آکسیون» باشد را شناسایی کرده‌اند. آکسیون‌ها ذرات ماوراء بنفش تأیید نشده و فراتر از مدل استاندارد فیزیک ذرات هستند که رفتار ذرات زیر اتمی را توصیف می‌کند.

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری و به نقل از ساینتیفیک امریکن، فیزیکدانان که در ابتدا اولین بار حضور آکسیون‌ها را در دهه 1970 در یک نظریه برای حل مسایل موجود و حاکم در نیرو هسته‌ای قوی که  ذرات موسوم به کوارک را به هم پیوند می دهند، مطرح کردند. اما آکسیون‌ها از آن زمان به عنوان توضیحی رایج در مورد ماده تاریک، ماده مرموز که 85٪ از جرم جهان را تشکیل می‌دهد اما هیچ نوری از خود ساطع نمی‌کند، تبدیل شده‌اند.

فیزیکدانان از پیشرفت بالقوه  درباره ماده تاریک خبر دادند

البته هنوز مشخص نیست که آیا آکسیون‌ها در واقع تقارنهای موجود در نیروی نیرو هسته‌ای قوی را ثابت نگه‌میدارند. «کای مارتنز» ، فیزیکدان دانشگاه «توکیو» که روی این پروژه تحقیق و کار می‌کند، معتقد است که آکسیون‌ها اسرار پشت تودههای مفقود و ناشناخته جهان را توضیح نمی‌دهند.

این آکسیون‌ها، که به نظر می رسد از خورشید ساطع می‌شوند مانند ماده تاریک سرد که فیزیکدانان معتقدند هاله‌های اطراف کهکشان ها را پر می‌کند‌، عمل نمی‌کنند.  او معتقد است که آکسیون‌ها ذراتی هستند كه تازه در درون خورشید به وجود آمده‌اند، در حالی كه به نظر می‌رسد بخش عمده‌ای از ماده تاریك سرد در آنجا برای میلیاردها سال از شروع زمان جهان بدون تغییر بوده‌اند. الته این نظریه‌ها نیازمند مطالعات بیشتر و دقیق‌تر است ته بتوان با قاطعیت در مورد آن‌ها تصمیم گرفت و بحث کرد.

نظریه ماده تاریک برای توضیح بسیاری از مشاهدات گیج‌کننده نجومی مطرح شده است. برای مثال، بر اساس یکی از این مشاهدات ستاره‌ها در فضای بیرونی کهکشان‌های مارپیچی مثل کهکشان ما، به سرعت در حال چرخش‌اند. همانند بچه‌ای که سوار بر چرخ‌وفلکی پر سرعت است، این ستارگان باید به فضای بین ستاره‌ای پرت شوند؛ اما چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. اخترشناسان استدلال می‌کنند که برای این مساله، باید از اثرات گرانشی ماده بسیار عظیمی که هیچ نور قابل تشخیصی از خود ساطع نمی‌کند، متشکر باشیم.

ماده تاریک (Dark Matter)، نوعی از ماده است که فرضیه وجود آن در اخترشناسی و کیهان‌شناسی ارائه شده‌است تا پدیده‌هائی را توضیح دهد که به نظر می‌رسد ناشی از وجود میزان خاصی از جرم باشند که از جرم موجود مشاهده‌شده در جهان بیشترست. مادهٔ تاریک به‌ طور مستقیم با استفاده از تلسکوپ قابل مشاهده نیست، مشخصاً مادهٔ تاریک نور یا سایر امواج الکترومغناطیسی را به میزان قابل توجهی جذب یا منتشر نمی‌کند.

انتهای پیام/

خبرنگار: تیمور خسروی