به گزارش خبرگزاری علم و فناوری از استان مازندران ایجاد مرکز رشد و علمی کردن تولیدات یکی از نیازهای اساسی کشور است که دولت تدبیر و امید در روزهای پایانی عمرش به این فکر افتاد.

با وجود دغدغه بسیاری از چهره های علمی مبنی بر علمی کردن تولید بر پایه مراکز نوآوری به ندرت شاهد بهره‌برداری پروژه‌های تحت عنوان مرکز نوآوری در سطح کشور هستیم.

پروژه‌های که افتتاح هم می‌شود به صورت نیمه تمام که بخشی از هزینه‌ها و اعتبارات این پروژه به دولت بعدی واگذار می‌شود.

مرکز نوآوری دانشگاه کشاورزی ساری در حالی افتتاح شد که پیش از این مدیران و متولیان می‌توانستند نسبت به ساخت مراکز از این دست اقدام کنند.

اگرچه احداث این مرکز می‌تواند فتح بابی برای رشد و توسعه تولیدات علمی باشد اما نمی‌توان از کنار اثرات تخریبی افتتاح دیر هنگام مراکز از این دست به آسانی گذشت.

چه بسیار چهره و نخبگانی علمی با وجود داشتن طرح‌ها و ایده‌های علمی ولی به دلیل بروکراسی سنگین اداری دست از کار کشیدند یا به فکر مهاجرت کردند یا اصلا عطای کار علمی را به لقایش بخشیدند و به کارهای خدماتی روی آوردند.

ظرفیت برای توسعه و ایجاد اشتغال در مازندران به دلیل داشتن موهبت‌های طبیعی بسیار زیاد است اما اگر سنگ اندازی‌های اداری و موانع کمبود اعتبارات مانع پیشرفت جوانان و نخبگان در استان نشود!

افتتاح مرکز رشد نوآوری دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری از این دست پروژه‌های است که دولت می‌توانست همزمان با قرار گرفتن در مسند کار پیگیر آن باشد.

پروژه‌ای که می‌تواند قابلیت‌های جدی برای توسعه، رشد و بالندگی در حوزه کشاورزی استان مازندران ایجاد کند و زمینه دلگرمی برای کشاورزان را فراهم کند.

با وجود قابلیت‌های مناسبی که برای توسعه کشاورزی در استان وجود دارد اما به دلیل علمی نبودن کشت و کار شاهد بازدهی مناسب تولیدات کشاورزی در استان مازندران نیستیم.

محصولات کشاورزی در استان مازندران باری به هرجهت و بدون پشتوانه خرید تولید می‌شود، گاهی کشاورزان با انباشت محصولات و حجم بالای تولید مواجه هستند و برای فروش دچار مشکل هستند و متولیان امر به دلیل عدم رایزنی مناسب توان صادرات را ندارند و گاهی هم با چالش کمبود تولیدات برخورد می‌کنند.

توازن مناسبی بین تولید و نیاز کشور در استان وجود ندارد از طرفی متولیان استانی نتوانستند رایزنی‌های مناسبی با کشورهای اطراف برای صادرات انجام دهند به همین دلیل ظرفیت‌های مناسب تولیدی استان مازندران همیشه بلااستفاده رها می شود.

 به جهت مقرون به صرفه نبودن تولید کشاورزی بسیاری از کشاورزان بنای فروش اراضی زراعی را در دستور کار قرار دادند و فرزندان آنها روی به کارهای خدماتی آوردند.

کشاورزی در استان مازندران با وجود فعالیت مراکز دانشگاهی سنتی است و همین موضوع باعث شده که کشاورزان با چالش تولید و حتی فروش محصولات مواجه شوند.

یکی از دلائل عدم موفقیت در بخش کشاورزی مازندران و دیگر استان‌های تولید کننده محصولات کشاورزی عدم ارتباط دانشگاه‌ها با مسئولان جهاد کشاورزی این استان‌ها است.

ارتباط بسیار ضعیف مدیران جهاد کشاورزی با کشاورزان و کم توجهی به مباحث ترویج و عدم حمایت از کشاورزان در زمان بروز حوادث مانند سیل، تگرگ و خشکسالی از عمده‌ترین چالش‌های بخش کشاورزی در کشور است.

نداشتن آمایش سرزمینی برای توسعه کشاورزی یکی از مباحث جدی است که کمتر به آن توجه شده است، متولیان بخش کشاورزی هنوز اطلاعات دقیق از وضعیت اقلیم، نوع خاک  و نوع آب مناطقی که مردم در آن محصول می‌کارنند ندارند.

چه بسیار مناطقی که در آن محصولات کشاورزی بدون بررسی دقیق علمی و کارشناسی کاشته شده است و هزینه‌های سنگین روی دوش کشاورز و حتی کشور برجا گذاشته است.

به نظر می‌رسد که کشاورزی در کشور رها شده است که با وجود برگزاری چندین باره جشن خودکفائی گندم در سیلوهای ما گندم کشورهای حاشیه دریا خزر پر شده است.

با وجود ظرفیت مناسب تولید مرکبات در استان‌های شمالی کشور و وجود مازاد تولید نتوانستیم رایزنی مناسبی برای صادرات این محصولات داشته باشیم که با وجود گذشت بیش از چهار از محصول مرکبات استان مازندران هنوز انبارهای مرکبات استان خالی نشده است.

انتظار است دولت آینده با آسیب شناسی درست نسبت به وضعیت موجود کشاورزی برای توسعه در این حوزه طرحی نو دراندازد که اگر اقدام خاصی برای رونق تولید در بخش کشاورزی انجام نشود شاهد فروش همه اراضی کشاورزی برای ساخت ویلا سازی می‌شویم و کشاورز به جای حضور در مزارع کشاورزی باید به عنوان سرایدار در زمینی که فروخته مشغول کار شود.

انتهای پیام