در گزارش آنکاتد ایران با امتیاز 0.54 در دسته کشورهای با درآمد متوسط به بالا قرار گرفته و در مقایسه با برخی همسایگان خود، مانند ترکیه (رتبه ۴۳) و امارات متحد عربی (رتبه ۳۱)، در جایگاه پایین تری ایستاده است. با این حال، رتبه ۷۲ نشان دهندهٔ تلاش های این کشور برای توسعه و زیر ساخت های فناوری، به ویژه در زمینه تحقیق و توسعه(R&D)  است که در آن رتبه قابل توجه ۳۵ جهانی کسب کرده است. 

شاخص آمادگی آنکاتد برای ۱۶۶ کشور از پنج زیرشاخص کلیدی تشکیل شده است: فناوری اطلاعات و ارتباطات، مهارتها، تحقیق و توسعه، صنعت، و مالی، عملکرد ایران در این شاخص ها به شرح زیر است: 

تحقیق و توسعه (R&D)  : رتبه ۳۵،نشانه ای از سرمایه گذاری قوی در نوآوری و پژوهش. 

مهارت ها( skills):  رتبه ۸۲ که نشان دهندهٔ نیاز به بهبود آموزش های تخصصی و فناوری است. 

فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT):  رتبه ۹۴،که به محدودیت های زیرساختی مانند دسترسی به اینترنت پرسرعت اشاره دارد. 

صنعت(industry): رتبه ۵۶،که بیانگر دسترسی متوسط به منابع مالی برای نوآوری است. 

این آمارها نشان می دهند که ایران در برخی حوزه ها مانند پژوهش پیشرو است، اما در زیرساخت های دیجیتال و صنعتی با چالش هایی مواجه است. 

هوش مصنوعی: نقطه قوت ایران در داده ها

یکی از نقاط برجسته گزارش آنکتاد، تمرکز آن بر آمادگی کشورها برای پذیرش هوش مصنوعی است. ایران در این زمینه عملکرد دوگانه دارد. براساس نمودار های این گزارش: 

زیرساخت های هوش مصنوعی: ایران به عنوان کاربر فعال یا به قول خود گزارش (practitioner)  طبقه بندی شده، با ۸۰‌٪ کاربران اینترنت و سرمایه گذاری قابل توجه در خدمات مخابراتی. این نشان دهندهٔ دسترسی گسترده به اینترنت است، اماتوسعه زیرساخت های پیشرفته تر هنوز در مراحل ابتدایی است. 

داده‌های هوش مصنوعی: ایران در این بخش به‌عنوان "رهبر" (Leader) شناخته شده، با دسترسی بالا به پهن‌باند ثابت و ترافیک اینترنت قابل‌توجه. این امر می‌تواند به معنای پتانسیل قوی برای توسعه برنامه‌های هوش مصنوعی مبتنی بر داده باشد. توجه کنید که ایران «رهبر» هوش مصنوعی نیست بلکه می‌تواند با توجه به شرایط، در این زمینه اقدامات مهمی انجام دهد. در زمینه مهارت‌های هوش مصنوعی نیز ایران دوباره در دسته "کاربر فعال" قرار دارد، با ۲۰٪ جمعیت در سن کار دارای مدرک پیشرفته و حضور قابل‌قبول توسعه‌دهندگان در پلتفرم‌هایی مانند GitHub. با این حال، برای رقابت با کشورهای پیشرو، نیاز به آموزش بیشتر نیروی کار احساس می‌شود. 

این یافته‌ها حاکی از آن است که ایران پتانسیل بالایی در داده‌محوری و پژوهش هوش مصنوعی دارد، اما باید شکاف‌های مهارتی و زیرساختی را پر کند.

چالش‌ها و فرصت‌ها برای ایران 
گزارش آنکتاد نشان می‌دهد که ایران در مسیر توسعه فناوری گام‌های مهمی برداشته، اما موانعی مانند انزوای اقتصادی، محدودیت‌های زیرساختی، و کمبود مهارت‌های تخصصی می‌توانند سرعت پیشرفت را کاهش دهند. آنطور که به‌نظر می‌رسد ایران استعداد و انگیزه لازم برای تبدیل شدن به یک بازیگر منطقه‌ای در فناوری را دارد، اما نیاز به سرمایه‌گذاری هدفمند در آموزش و زیرساخت‌های دیجیتال احساس می‌شود.

از سوی دیگر، رتبه بالای ایران در تحقیق و توسعه و دسترسی به داده‌های دیجیتال، فرصت‌هایی را برای همکاری‌های بین‌المللی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی ایجاد می‌کند. به‌ویژه، با توجه به همکاری‌های اخیر ایران با کشورهایی مانند چین و روسیه در زمینه هوش مصنوعی، امکان بهره‌برداری از این پتانسیل وجود دارد و شاید رفع تحریم‌ها بتواند در آینده این مسیر را متحول کند.
چشم‌انداز آینده: چه باید کرد؟ 
کارشناسان معتقدند که برای بهبود جایگاه ایران در شاخص‌های جهانی فناوری، چند اقدام کلیدی ضروری است: 
تقویت زیرساخت‌های دیجیتال: سرمایه‌گذاری در پهن‌باند پرسرعت و فناوری ۵G برای بهبود رتبه ICT.

آموزش مهارت‌های پیشرفته: گسترش برنامه‌های آموزشی در زمینه هوش مصنوعی، بلاکچین، و سایر فناوری‌های مرزی. 

حمایت از بخش خصوصی: کاهش موانع برای استارتاپ‌ها و شرکت‌های فناوری برای تقویت نوآوری. 

همکاری بین‌المللی: گسترش مشارکت‌ها با کشورهای پیشرو در فناوری برای انتقال دانش و فناوری. 

پیام جهانی آنکتاد 

گزارش آنکتاد تنها به ایران محدود نمی‌شود؛ این گزارش هشداری جهانی درباره شکاف روبه‌رشد بین کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه در پذیرش فناوری‌های مرزی است. آنکتاد تأکید می‌کند که بدون اقدام هماهنگ، کشورهای در حال توسعه ممکن است از مزایای انقلاب دیجیتال عقب بمانند. برای ایران، این گزارش هم یک زنگ خطر است و هم یک نقشه راه برای آینده. 

گزارش فناوری و نوآوری ۲۰۲۵ آنکتاد تصویری روشن از جایگاه ایران در اکوسیستم جهانی فناوری ارائه می‌دهد: کشوری با پتانسیل بالا در پژوهش و داده‌محوری، اما با چالش‌هایی در زیرساخت و مهارت‌ها. برای ایران، این گزارش نه‌تنها یک ارزیابی، بلکه یک دعوت به اقدام است تا با سرمایه‌گذاری هوشمندانه و اصلاحات ساختاری، به بازیگری تأثیرگذار در فناوری‌های مرزی تبدیل شود.